Dit is wat wij bekijken. In de buikwand onderscheiden we de lange buikspier (rectus abdominis) die in het midden van de buik van de ribben naar het schaambeen loopt. En de schuine buikspieren (obliquus externus en internus) Deze hebben een oppvervlakkige en een diepe laag. De schuine buikspieren liggen meer in de flank en lopen van de bekkenkam richting de ribben.
In de lies hechten ook verschillende spieren van het bovenbeen aan, zowel aan de voorzijde van het bekken als ook het schaambeen. Wat dieper in het bekken liggen ook nog enkele spieren.
Triggerpoints zijn echografisch goed zichtbaar te maken. Bij vergelijking met MRI van deze afwijkingen blijkt dat zij daarop niet zichtbaar zijn. De surmenage laesies zijn herkenbaar door de verandering van de normale vezeltekening van de spier. Deze is op de plaats van de laesie wat rommelig getekend ten opzichte van de normale ordelijke structuur. Vaak gaat dit ook gepaard met een verdikking van de spier. Deze plaatsen zijn bij het aandrukken van buitenaf pijnlijk. Deze surmenage laesies laten zich doorgaans met goed succes behandelen door middel van corticosteroïd injecties.
Onder de aanhechting van de pectineus spier bevindt zich een slijmbeurs. Wanneer er hier een slijmbeurs ontsteking ontstaat raakt deze overvuld met vocht en is soms wel en soms niet pijnlijk. Als er een grote vulling is, is het mogelijk het vocht eruit te halen en wanneer men hier vervolgens een kleine hoeveelheid corticosteroïd achterlaat is het probleem meestal opgelost.
Er zijn diverse soorten liesbreuken te onderscheiden, onder andere afhankelijk van de plaats (‘breukpoort’) waar de inhoud van de buikholte uit gaat puilen.
Een liesbreuk is echografisch vaak wel vast te stellen, maar niet niet door ons te behandelen.
Nog een afwijking van het heupgewricht is de Ziekte van Perthes (© www.orthopedie.nl)
De Ziekte van Perthes is een aandoening waarbij de bloedvoorziening naar de kop van het dijbeenbot (de heup) gedurende enige tijd is gestopt. Het bot zal dan afsterven. Het dode bot wordt door het lichaam opgenomen (resorptiefase) en tegelijkertijd wordt het bot weer opgebouwd (herstelfase). In deze fases is het bot verzwakt en zal het kunnen inzakken, zodat de mooie ronde vorm van de heupkop verloren gaat (collapsfase).
Meestal treden de klachten tussen het 4e en 10e jaar op
Lees meer over liesbreuk op liesbreuk gezondheidsplein.nl
Lees meer over slijmbeursontsteking op slijmbeursontsteking gezondheidsplein.nl
Lees meer over artrose artrose op gezondheidsplein.nl
Lees meer over ziekte van Perthes ziekte van Perthes op gezondheidsplein.nl
Advanced Page Visit Counter