In het schoudergewricht zijn vier belangrijke pezen. Drie platte pezen en één ronde pees. Deze ronde pees is de lange pees van de biceps (spierbal) en ligt aan de voorkant van de schouder, deze zorgt voornamelijk voor buiging van de elleboog. De drie platte pezen hechten aan op de voorkant, de bovenkant en de achterkant van de schouderkop en vormen samen een grote peesplaat (de cuff). De platte pezen vormen het buitenkapsel van de schouder en zijn geheel of gedeeltelijk bedekt door een slijmbeurs die voor een goede opname van de wrijving zorgt wanneer de schouder beweegt. De slijmbeurs is een soort ballonnetje met iets slijm erin.

Wanneer de arm omhoog gaat, draait de kop van de schouder met de pezen en de slijmbeurs onder het schouderdak. De pezen geven de eerste aanzet van de beweging, de kracht voor de beweging wordt voor het belangrijkste deel gehaald uit de grote spier die over de schouder ligt (deltoideus). De mate van inspanning voor de verschillende pezen is afhankelijk van de richting van de beweging van de schouder.

Het binnen- of gewrichtskapsel zit loopt vanaf de rand van de schouderkom rondom de schouderkop en zorgt ervoor dat de kop in de kom blijft.

Alle vier de pezen kunnen ontstoken raken, meestal wordt dit veroorzaakt door overbelasting of een forcering van de pees. Dit zorgt voor een pijnlijk zwelling van de pezen, dit kan zowel in rust maar vaak ook juist in beweging erg pijnlijk zijn. Er zijn matige tot zeer heftige ontstekingen. Soms veroorzaakt een langdurige ontsteking ook een beschadiging van het peesweefsel. Wanneer er geen beschadigingen zijn is het mogelijk om een ontsteking van de platte pezen te behandelen met een corticosteroïd injectie. De ronde pees van de biceps kan niet zomaar worden geïnjecteerd.

Een ontsteking van de slijmbeurs wordt ook vaak veroorzaakt door overbelasting of een beschadiging door een val. Dit zorgt er voor dat de wanden van de slijmbeurs verdikt raken, er is dan vaak ook te veel vocht in de slijmbeurs zelf maar het kan ook zijn dat de wanden van de slijmbeurs aan elkaar blijven plakken. Dit veroorzaakt problemen wanneer de slijmbeurs de wrijving in de schouder moet opnemen. Dit kan ook behandeld worden met een corticosteroïd injectie.

Door een val of ruk aan de arm kan een pees scheuren. Soms kan een pees ook geleidelijk aan door intensief gebruik en slijtage scheuren. Soms is er een volledig afscheuren van de pees, maar soms scheurt er een klein stukje los van de aanhechting of ontstaat er een scheur in de pees zelf.
In de eerste plaats kan het scheuren van de pees erg pijnlijk zijn en deze pijn kan lang aanhouden vooral bij gedeeltelijke scheuren. Doordat de pees die de scheur heeft opgelopen minder goed kan functioneren is er naast pijn ook vaak een verminderde functie van de schouder. In enkele gevallen geeft een peesscheur opmerkelijk genoeg geen klachten.

Het repareren van een scheur door middel van injecties is niet mogelijk en ook spontane genezing van een scheur komt nauwelijks voor. Een pees is van nature onvoldoende doorbloed voor een spontaan herstel. Wanneer een peesscheur veel klachten geeft zou een orthopedisch chirurg in kunnen schatten of de scheur operatief te repareren is.

Het AC-gewricht is het gewrichtje tussen het uiteinde van het sleutelbeen en de schouder. Hier komen wat verschillende afwijkingen voor. Slijtage is een veel voorkomend probleem welke we helaas niet kunnen verhelpen. Soms kan er door slijtage of door een ongeval ook een gewrichtsontsteking ontstaan, dan neemt het vocht in het gewrichtje duidelijk toe en dit is op echo goed zichtbaar. Dit soort ontstekingsreacties kunnen worden behandeld door inspuiting van corticosteroïden.

Bij een frozen shoulder is er vaak vrijwel geen beweging van het schoudergewricht mogelijk. Dit kan zowel zeer pijnlijk als niet pijnlijk zijn. Een frozen shoulder ontstaat veelal door ontsteking en verstrakking van het schouderkapsel. Er zijn verschillende mogelijkheden om een frozen shoulder te behandelen. Conservatief door oefeningen en fysiotherapie, invasief door een injectie met corticosteroïden in het gewricht en ook wordt er soms gekozen om de schouder onder narcose door te bewegen.

Dit is een minder algemeen bekende, maar in onze praktijk veel gevonden, blessure. Wanneer een spier heftig of langduring wordt overbelast ontstaan er irritaties in de spier, deze irritaties zorgen voor een verminderde functie van de spier waarbij de conditie en kracht van de spier achteruit gaan. Wanneer men die spier toch zodanig belast dat deze afwijking telkens wordt geprikkeld geeft dat pijn. Vaak op het moment zelf maar regelmatig ook pas na de inspanning. Wanneer deze afwijkingen onbehandeld blijven breiden de klachten zich vaak uit in de omliggende spieren en op de lange duur kunnen zich myogolosen (spierverhardingen) vormen. Surmenage laesies zijn echografisch goed zichtbaar te maken. Bij vergelijking met MRI van deze afwijkingen blijkt dat zij daarop niet zichtbaar zijn. De surmenage laesies zijn herkenbaar door de verandering van de normale vezeltekening van de spier. Deze is op de plaats van de laesie wat rommelig getekend ten opzichte van de normale ordelijke structuur. Vaak gaat dit ook gepaard met een verdikking van de spier. Deze plaatsen zijn bij het aandrukken van buitenaf pijnlijk. Deze surmenage laesies laten zich doorgaans met goed succes behandelen door middel van corticoiïd injecties.