Voor het maken van een afspraak heeft u een verwijzing van de huisarts nodig.
Naar je huisarts voor een verwijsbrief
Voor behandeling van een medisch specialist heb je in principe altijd een verwijzing (verwijskaart, verwijsbrief, doorverwijzing) van huisarts of verloskundige nodig, tenzij er sprake is van een medisch spoedgeval zoals een ongeval of acute, onhoudbare of zorgelijke situatie. Maar zelfs in veel van dat soort gevallen ben je aangewezen op de 1e lijn, namelijk de Spoedeisende Hulp. Dit heeft simpelweg te maken met de manier waarop het Nederlandse zorgsysteem/zorgstelsel in elkaar zit.
Je huisarts fungeert als eerstelijns zorgverlener en dient daarnaast als een soort poortwachter. Het is aan hem/haar om te beoordelen of nader onderzoek of verdere behandeling wenselijk of noodzakelijk is en eventueel een diagnose te stellen en een bijbehorende zorgvraag te formuleren. In principe is dit een uitstekend uitgangspunt want als iedereen op eigen initiatief en naar eigen inzicht hulp zou mogen inschakelen van een medisch specialist, dan wordt het wel heel erg druk in de ziekenhuizen.
Medische noodzaak of niet?
Je gaat natuurlijk niet voor niets naar je huisarts. Je zit met gezondheidsklachten, onzekerheden, zorgen en/of vraagstukken. Als je huisarts je niet kan helpen, en een medicus uit de tweede lijn mogelijkerwijs wel, dan zal je huisarts je in principe vrijwillig doorverwijzen. Er moet medische noodzaak, of in ieder geval medisch voordeel te behalen zijn. Je huisarts bepaalt of hiervan sprake is.
Als je huisarts weigert je een verwijzing te geven, zal hij duidelijk moeten uitleggen waarom dat zo is.
Niet eens met je huisarts!?
Mocht je het –om welke reden dan ook– niet eens zijn met je huisarts, dan hoef je het daar natuurlijk niet bij te laten zitten. Je huisarts is niet alwetend, dus als jij het nodig acht om voor jezelf (en jouw gezondheid) op te komen, doe dat dan. Maar bij voorkeur wel zoals het hoort…
Allereerst is het raadzaam te proberen om tot een compromis te komen met je huisarts. Probeer bijvoorbeeld af te spreken dat je alsnog een verwijsbrief krijgt indien je klachten niet zijn verdwenen of verbeterd binnen een specifiek tijdsbestek. Of vraag of hij/zij je verzoek wellicht met een collega zou willen bespreken.
Je kan het om allerlei redenen niet eens zijn met je huisarts, bijvoorbeeld als je geen doorverwijzing krijgt terwijl jijzelf het gevoel hebt dat een verwijsbrief wel degelijk noodzakelijk is, maar ook als je het idee hebt dat je niet serieus genomen wordt, of als je door je huisarts van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Er zijn in beginsel 3 dingen die je in zulke gevallen kunt doen, namelijk:
A. Zorgbemiddeling door zorgverzekeraar
Als je huisarts je geen verwijzing wil geven, dan kun je je zorgverzekeraar eventueel vragen om te bemiddelen tussen jou en je huisarts. Met een beetje geluk zal de huisarts dankzij de zorgbemiddeling van je verzekeraar inzien dat je uiterst serieus bent en zelfs bereid bent aanvullende stappen te nemen om doorverwezen te worden, waarna hij/zij je alsnog een verwijskaart geeft.
Sterker nog: je kunt ook vragen om directe toestemming van uw verzekeraar om een medisch specialist te consulteren; neem daartoe contact op met de adviserend geneeskundige van je verzekeraar.
Een second opinion is wellicht nóg effectiever dan tussenkomst van een zorgverzekeraar…
B. Second opinion
Ben je het niet eens met het besluit van een 1e-, 2e– of 3e-lijns zorgverlener, dan kun je altijd een ‘second opinion’ oftewel ‘tweede mening’ vragen. In het geval dat er tegen jouw hoop en verwachting wordt besloten dat aanvullende zorg onnodig is en je dus géén doorverwijzing krijgt (maar jij een verwijsbrief dus noodzakelijk acht en desalniettemin wilt hebben), ga je dus niet op eigen houtje voorbij aan de eerste of tweede lijn…
Je gaat naar een ‘concullega’ binnen diezelfde lijn om te kijken of hij/zij het eens dan wel oneens is met de diagnose van jouw arts. Zie het als een objectieve en onpartijdige derde die op jouw verzoek het besluit van je huisarts toetst. Recht op een second opinion heb je altijd.
Het kan dus best zo zijn dat een second opinion uitwijst dat je wel degelijk dient te worden doorverwezen, zelfs als je huisarts het daar in eerste instantie niet mee eens is.
C. Aanvullende stappen
Mocht je huisarts je écht niet verder willen helpen, dan kun je er desgewenst voor kiezen om verdere stappen te ondernemen. Allereerst kan het lonen om op zoek te gaan naar een andere huisarts: een arts die je wél wilt doorverwijzen. Als je je niet serieus genomen voelt, zou het sowieso een raadzaam besluit kunnen zijn om de relatie met je huisarts te verbreken.
Verder zijn er overkoepelende medische organisaties waar je je beklag kunt doen, zoals de klachtencommissie van ‘Wet klachtrecht cliënten zorgsector’. Mocht je verregaand onrecht worden aangedaan, dan kun je zelfs overwegen om juridisch advies in te winnen, bijvoorbeeld bij de Rechtswinkel. (bron)
Huisartsen hoeven in Nederland niet veel verantwoording af te leggen, waardoor ze relatief autonoom kunnen optreden. Het is dan ook niet gek dat je als patiënt zijnde contact opneemt met de ‘leidinggevende’ van je huisarts als je daar een grondige reden toe ziet. (bron)
